δημιουργήθηκε τροφή για σκέψη σε πολλά ζητήματα. Ένα από αυτά που προκάλεσαν αρκετή συζήτηση μεταξύ προπονητών δεν ήταν άλλο από την προπονητική επιβάρυνση στις παιδικές ηλικίες.
Σύμφωνα λοιπόν με τις αναφορές των ξένων ομιλητών κολυμβητές παιδικής ηλικίας (9,10,11,12 ετών), πραγματοποιούσαν σε μια κολυμβητική χρονιά προπονήσεις συνολικού όγκου από 1.100 μέχρι και 1.600χλμ. Σε κολυμβητές και κολυμβήτριες προεφηβικής ηλικίας δε, ο όγκος προπόνησης ανά έτος αυξανόταν ακόμη περισσότερο φτάνοντας μέχρι τα 2.400χλμ. Μετάφραση αυτών των όγκων σε μια προπονητική μονάδα (μια προπόνηση) για τους κολυμβητές παιδικής ηλικίας είναι περίπου τα 4 – 4,5 χλμ την ημέρα. Όγκος προπόνησης που προκάλεσε ποικίλα σχόλια μεταξύ προπονητών. Να τονίσουμε πως αυτές οι προπονήσεις αφορούσαν πλάνο με τελικό στόχο τον πρωταθλητισμό. Έτσι, το εύλογο ερώτημα όλων ήταν «Μα καλά πλάνο πρωταθλητών από αυτές τις ηλικίες?». Έτσι, η διαμάχη μεταξύ των επιστημών της παιδαγωγικής και της προπονητικής είχε ξεκινήσει.
Παιδαγωγική
Η σκοπιά της παιδαγωγικής επιστήμης περιλαμβάνει την ένταξη των παιδιών σε αθλητικούς χώρους για την προώθηση της σωματικής διάπλασης, των νοητικών δεξιοτήτων και φυσικά της κοινωνικοποίησης σε κλίμα ευγενούς άμιλλας και έλλειψης ανταγωνιστικότητας.
Προπονητική
Η προπονητική περιλαμβάνει σχεδόν την ίδια σκοπιά με την επιστήμη της παιδαγωγικής μόνο που διαφέρει στον τελικό στόχο που είναι η βελτίωση της απόδοσης μέσω διάφορων προπονητικών πρωτοκόλλων.
Σε ποια μεριά είμαστε εμείς;
Κάπου εδώ ο προβληματισμός συνεχίζεται. Ποια είναι ορθότερη επιστημονική τοποθέτηση; Τι μακροπρόθεσμους στόχους θέτουμε στο κομμάτι του πρωταθλητισμού; Αρχικά υπάρχουν στόχοι;
Αρκετοί προπονητές δε στηρίζονται στις επιδόσεις των παιδιών στις μικρές ηλικίες, ενώ άλλοι θεωρούν πως ανακάλυψαν τον επόμενο Michael Phelps. Η αλήθεια είναι πως πολλοί μικροί πρωταθλητές σταμάτησαν πρόωρα την κολύμβηση. Από την άλλη λίγοι μικροί πρωταθλητές παρέμειναν και αργότερα πρωταθλητές. Τελικά, μήπως η απάντηση μπορεί να δοθεί με τη λέξη προγραμματισμός;
Αυτά τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί πιθανόν να μην απαντηθούν ποτέ ή καλύτερα δεν περιέχουν μόνο μια απάντηση όσο οι επιστήμες της παιδαγωγικής και της προπονητικής υφίστανται.
Παιδιά αθλητές ή πρωταθλητές
Στη ζωή οι αντικειμενικά σωστές απαντήσεις βρίσκονται κάπου στη μέση. Έτσι, στο ερώτημα «παιδιά αθλητές ή πρωταθλητές;», η απάντηση θα μπορούσε να είναι παιδιά αθλητές με στόχο πρωταθλητισμού. Αυτό σημαίνει χρήση των αρχών της παιδαγωγικής ως βάση και επικουρικά της προπονητικής. Σε πρακτικό επίπεδο ένα ανιαρό και βαρετό σετ αντοχής μπορεί να μετατραπεί με την κατάλληλη φαντασία και γνώση σε παιχνίδι. Πως μια διοργάνωση, από αγώνας χωρίς ταυτότητα κυνηγώντας απλά μια επίδοση δίχως επιβράβευση, μπορεί να μετατραπεί σε δοκιμασία ικανοτήτων μέσα στο νερό. Φυσικά με στόχο την ανάπτυξη του επιπέδου της κολύμβησης αλλά και την αυτοβελτίωση των παιδιών που ξεκινάνε τον αθλητισμό για τη διασκέδαση και όχι απαραίτητα για την επίτευξη υψηλών επιδόσεων.
Υποψήφιος διδάκτορας ΤΕΦΑΑ ΑΠΘ
Προπονητής κολύμβησης Α.Σ. ΑΡΗΣ Θεσσαλονίκης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου