Το χάλκινο μετάλλιο της Εθνικής εφήβων επανέφερε την ελληνική ανδρική υδατοσφαίριση σε βάθρο μεγάλης διοργάνωσης, για πρώτη φορά φέτος μετά το χάλκινο παγκόσμιο του Βόλου το 2011. Η Ελλάδα επανήλθε στο προσκήνιο με μια φουρνιά ταλαντούχων παικτών, οι οποίοι τα πήγαν περίφημα στο Μπακού, κοιτάζοντας στα μάτια και νικώντας παραδοσιακές δυνάμεις του αθλήματος. Τα πρώτα μηνύματα τα έστειλαν άλλωστε στο τουρνουά της Ουγγαρίας. Η καλή προετοιμασία και τα δύο τουρνουά που είχαν οι διεθνείς μας σε Μπακού και Σέντες προφανώς και έπαιξαν σημαντικό ρόλο για να δουλευτεί ακόμα περισσότερο και αποκτήσει η ομάδα την μεγαλύτερη δυνατή ομοιογένεια.
Το να σταθεί κάποιος σε πρόσωπα ενδεχομένως θα αδικήσει κάποιους άλλους. Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει την ηγετική εικόνα του Γρηγόρη Γιαννόπουλου, που αποτελούσε βαρόμετρο για την ομάδα, την πολύτιμη παρουσία του Αδάμ Μαντή κάτω από τα δοκάρια της Εθνικής, τη σημαντική προσφορά του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, του Δημήτρη Νικολαΐδη, του αρχηγού μας Κίμωνα Αλεξίου και όλων των παιδιών που περισσότερο ή λιγότερο βοήθησαν ώστε να έρθει αυτή η επιτυχία. Το ελληνικό πόλο έχει συνέχεια αλλά για να έρθουν μεγάλες διακρίσεις και σε επίπεδο ανδρών χρειάζεται συγκέντρωση των παικτών σε αυτό το στόχο και πολλή δουλειά Χρειάζεται επίσης πολλή δουλειά σε επίπεδο συλλόγων, αφού μόνο από εκεί μπορεί να υπάρξει συστηματική παραγωγή αθλητών.
Σε διαφορετική περίπτωση θα αρκούμαστε σε τυχαίες καλές φουρνιές παικτών. Καταλήγοντας, το χάλκινο μετάλλιο στο Μπακού αφενός μας φέρνει ξανά στο προσκήνιο, αφετέρου δίνει κίνητρο στους νεαρούς παίκτες της τωρινής ομάδας να δουλέψουν πιο πολύ και σε αυτούς που έρχονται από πίσω να κάνουν το ίδιο για να αποτελέσουν κάποτε μέλη των Εθνικών ομάδων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου