Γ. Σεφερλής για τα 40 χρόνια του Ν.Ο.Α

Ο Ναυτικός Όμιλος Αλιβερίου γιορτάζει 40 χρόνια από την ίδρυση του. Η είδηση αυτή έφερε αμέσως ξεχασμένες μνήμες και συναισθήματα στην καρδία και στο μυαλό μου! Επιτρέψτε μου να αφιερώσω μερικές σκέψεις μου, που με πλημμύρισαν με την αναγγελία αυτής της είδησης, καθώς με έφεραν πίσω στο χρόνο,
στα χρόνια που έφυγαν, στα πράγματα, στις συνθήκες, στις καταστάσεις, που σιγά-σιγά άλλαξαν.
Στις αγάπες, παλιές και νέες, που χώρεσαν μέσα στη ζωή μου.

Αγάπη παλιά, αλλά τόσο νέα, φίλη αγαπημένη, μια και μοναδική, η Θάλασσα!
Πάντα με τραβούσε κοντά της μέσα της. Να τη γευτώ να τη χορτάσω.

Μόλις, που θυμάμαι τον εαυτό μου, όταν θέλησα να κάνω κάτι που να συνδυάζει την αγάπη και την αφοσίωση στη θάλασσα και την ανάγκη για υγιή νου και σώμα. Ο συνδυασμός εύκολος. Το ίδιο και η επιλογή. Υπήρχε εκεί και περίμενε μικρά παιδιά ακόμα άπλαστα σαν τον ακατέργαστο πηλό, να τα πλάσει <<ψυχή τε και σώματι>>, να τα μυήσει στο πνεύμα το αθλητικό, τον όμορφο συναγωνισμό, την άμιλλα, το ευ αγωνίζεσθε. Το όνομα αυτού Ν.Ο.Αλιβερίου.

Οι αρχές του Ν.Ο.Α πέρασαν σε όλα τα παιδιά-αθλητές. Γαλουχήθηκαν στο πνεύμα της φιλίας, της ομάδας, της αλληλεγγύης, της αποδοχής, της αναγνώρισης. Σαν σπόροι έπεσαν, φύτρωσαν και έδωσαν καρπούς. Αρχές που μας συνοδεύουν μέχρι τώρα στην ενήλικη ζωή. Οι συγκινήσεις, οι εμπειρίες, αλλά και οι δυσκολίες, τα εμπόδια μας χαλύβδωσαν, μας άνδρωσαν, πολλές φορές μας πείσμωσαν, αλλά πάντα όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, δώσαμε όλη την ικμάδα της νιότης μας, όλη την ψυχή μας. Καταθέσαμε κάθε σταγόνα μας εκεί, στον αγώνα τον ωραίο. Και η επιτυχία μας γέμιζε απέραντη ευτυχία. Ακόμη και όταν δεν ερχόταν, η γεύση στο τέλος του αγώνα ήταν πάντα γλυκιά, γιατί και από μόνη της η συμμετοχή ήταν πάντα σπουδαία.

Οι αναμνήσεις φωλιασμένες μέσα στην ψυχή, ξυπνούν ευχάριστα κάθε φορά που αντικρίζω το υπέροχο γαλάζιο της θάλασσας. Ορμούν προς τα εξώτερα του νου τα μονοπάτια, όταν βλέπω μικρά παιδιά να κολυμπούν κοντά στις ακτές. Η θύμηση μου ανατρέχει με νοσταλγία εκεί περίπου στη Β' Δημοτικού, όταν μου έγινε η τιμή να συμμετάσχω σαν αθλητής στα παιδικά τμήματα του Ν.Ο.Α ανατρέχει στις κουραστικές αντίξοες, αλλά και αναζωογονητικές προπονήσεις, στις συμμετοχές στους αγώνες και στις νίκες. Έφηβος ακόμη, αμούστακος, σχεδόν δεκατεσσάρων ετών κλήθηκα να αγωνιστώ στην ανδρική ομάδα, το καλοκαίρι του 1969, στους πανελλήνιους κολυμβητικούς αγώνες της Καβάλας. Η απειρία, η αγωνία, το άγχος δε με εμπόδισαν να καταλάβω την έκτη θέση. Μετά ήρθαν οι σπουδές, η επαγγελματικοί απασχόληση, μα και πάλι η θάλασσα με κράτησε κοντά της.Απροσδόκητα και με μεγάλη μου έκπληξη το 1985 κλήθηκα να συμμετάσχω και πάλι στην ανδρική ομάδα του Ν.Ο.Α. Ξαφνιάστηκα, γιατί ήμουν απροετοίμαστος να δεχθώ τέτοια πρόσκληση-πρόκληση. Είχαν περάσει αρκετά χρόνια που δεν αγωνιζόμουν. Παρόλα αυτά <<σήκωσα το γάντι>> και έβαλα <<το στοίχημα>>. Έτσι στους αγώνες της Πάτρας το στοίχημα κερδήθηκε και η τρίτη νίκη ανήκε πλέον στο Ν.Ο.Α. Η υπερηφάνεια για τον σύλλογο μας έστεκε και πάλι ψηλά σαν κορωνίδα.

Οι αναμνήσεις! Αυτοί οι θησαυροί της ψυχής, οι υπέροχοι φίλοι, που σε γυρίζουν ξανά και ξανά στη νιότη σου! Βγαίνουν, σε γλυκαίνουν και μετά πάλι ήσυχα-ήσυχα, καταλαγιάζουν στα βαθύτερα λιμάνια της ψυχής σου. Κοιμούνται και όταν ξυπνούν, σε κάνουν να ονειρεύεσαι με ανοιχτά τα μάτια. Και το βλέμμα πάντα πρόθυμο, μπρος στο γαλάζιο της θάλασσας, να επιτρέψει την γλυκιά ονειροπόληση.Χρόνια πολλά Ν.Ο.Α!!!

Ν.Ο.ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ-ΚΑΒΑΛΑ-1969

Με εκτίμηση
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΛΗΣ