«Η Παρτιζάν θυμίζει Ολυμπιακό»

Πώς να παρουσιάσεις μια συνέντευξη με τον Θοδωρή Χατζηθεοδώρου;Ο Έλληνας πολίστας αποφάσισε να αλλάξει κεφάλαιο όχι μόνο στην αθλητική, αλλά και την προσωπική του ζωή και να μετακομίσει στο Βελιγράδι. Επέλεξε για ακόμη μια φορά τα δύσκολα και την Παρτιζάν. Όντας πετυχημένος στην Ελλάδα με τον Ολυμπιακό, επέλεξε να συνεχίσει να είναι πετυχημένος και το μαρτυρούν οι τίτλοι του…29 τον αριθμό πίσω από τους συμπαίκτες του στην Παρτιζάν Βουγιασίνοβιτς και Σόρο.
Θα μπορούσαμε να μονολογούμε ώρες για τον Θοδωρή, ακόμη και το όνομα του, τον κάνει πιο οικείο. Δεν είναι το κλασικό «Θόδωρος» , αλλά Θοδωρής. Πάντα χαρακτηριζόταν απ’  όλους ως «ο πιο δημοσιογραφικός» που σημαίνει ο άνθρωπος που μίλαγε και τα έλεγε καλά στους δημοσιογράφους… Εμείς στο Onsports τον αναζητήσαμε και για έναν ακόμη λόγο, σε μια χρονιά που λείπουν οι ελληνικές ομάδες από την Ευρωλίγκα των ανδρών, ο Θοδωρής είναι εκεί… Ο Έλληνας πρώην διεθνής μιλάει για τη νέα του ζωή στο Βελιγράδι, την κατάσταση των ομάδων, τις διαφορές του ελληνικού και του σερβικού πόλο, αλλά εκφράζει και το παράπονο του γιατί δεν κλήθηκε εκ νέου στην εθνική ομάδα.

Θοδωρή ζεις στο Βελιγράδι. Πως είναι τα πράγματα εκεί; Τα βρήκες όπως  τα περίμενες; «Στην αρχή ήταν δύσκολα όσο ν αφορά στη ζωή εδώ. Αγωνιστικά και προπονητικά πρώτη φορά κάνω τέτοιου επιπέδου προπόνηση. Και δεν εννοώ μόνο ποιοτικά, αλλά και ποσοτικά. Εδώ ο κόσμος δουλεύει επτά ημέρες την εβδομάδα, έτσι και οι προπονήσεις μας μαζί με τα παιχνίδια, είναι κάθε μέρα. Και έχω δουλέψει με πολλούς προπονητές, αλλά εδώ τα έχω δει όλα. Όσον αφορά στην καθημερινότητα, έχω προσαρμοστεί πλέον εδώ, έχω υιοθετήσει τη σερβική νοοτροπία και είναι πιο καλά. Βοηθάει και ο καιρός, που πλέον θυμίζει Ελλάδα, την άνοιξη, με τον ήλιο, δεν έχει καμία σχέση, με αυτό το μουντό κρύο, παγωμένο τοπίο του χειμώνα και είναι σαφώς καλύτερα».
Αυτό που συνηθίζουμε να λέμε οι Έλληνες και κυρίως οι Βορειοελλαδίτες «τ’ αδέλφια μας οι Σέρβοι ισχύει» ;
«Βέβαια. Ο κόσμος εδώ με γνωρίζει ως πολίστα, αλλά όταν ακούνε «Έλληνας» γενικά σκίζονται να σε εξυπηρετήσουν. Πραγματικά αισθάνομαι άσχημα όταν βγαίνω έξω και δεν αφήνουν να πληρώσω. Πραγματικά στο λέω , έχω βγει 50 φορές; Αν έχω πληρώσει τις δύο είναι ζήτημα. Πιστεύω ότι μας αγαπούν».

Η Παρτιζάν στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα, με έναν Έλληνα στη σύνθεσή του. Ποιες είναι οι πιθανότητες κατάκτησης του τροπαίου; «Κάθε Έλληνας που αγωνίζεται στο εξωτερικό θέλει να δείχνει τον καλύτερο εαυτό του γιατί είναι εκπρόσωπος της χώρας του σε μια άλλη χώρα. Και δεν συμβαίνει μόνο στους Έλληνες αυτό. Εδώ με σέβονται και με εκτιμούν ως αθλητή, αλλά και ως άνθρωπο.  Έχουν ως σημείο αναφοράς ότι είναι το 4ο φάιναλ φορ που αγωνίζομαι και ότι πλησιάζω το ρεκόρ τίτλων δυο παικτών της ομάδας του Βλάντο Βουγιασίνοβιτς με 32, που είναι πρώτος με εμένα δεύτερο με 29. Και φυσικά του τερματοφύλακα του Σλόμπονταν Σόρο. Το θέμα είναι που θα σταματήσει το κοντέρ για μένα.
Με δεδομένο ότι ο Βουγιασίνοβιτς είναι 39 ετών, ελπίζω και ευελπιστώ να τον ξεπεράσω. Στόχος λοιπόν παικτών και συλλόγου είναι η κατάκτηση της Ευρωλίγκα. Για μένα φαβορί δεν υπάρχουν. Είναι οι 4 καλύτερες ομάδες κα όποια καταφέρει να βρεθεί στις καλύτερες 48 της ώρες, αυτή θα στεφθεί και πρωταθλήτρια»

Η Παρτιζάν  θεωρείται ο Ολυμπιακός της Σερβίας; Γενικά το σερβικό πρωτάθλημα θυμίζει ελληνικό. Μια ομάδα κορυφαία, 2-3 που το παλεύουν και καμία συνέχεια; Ποια είναι η πορεία σας στο φετινό πρωτάθλημα; «Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και στο σερβικό πρωτάθλημα. Η Παρτιζάν θυμίζει λίγο Ολυμπιακό με τη Βοϊβοντίνα και τον Ερυθρό Αστέρα να ακολουθούν. Είναι καλές, νεανικές ομάδες, που σημείωσε ότι σε 2-3 χρόνια θα πρωταγωνιστούν. Είναι επικίνδυνες ομάδες, καταφέραμε φέτος να νικήσουμε τη Βοϊβοντίνα με 1 γκολ. Αλλά μετά τις τρεις αυτές ομάδες το χάος».

 

Βλέπεις την επιστροφή σου στην Ελλάδα; Και αν ναι στον Ολυμπιακό ή σε άλλη ομάδα; «Ξέρεις καλά ότι δεν κρύβομαι. Μιλάω ήδη με 5 σωματεία από το εξωτερικό δεν έχω όμως δεσμευθεί με τίποτα, γιατί έχω συμβόλαιο έως το καλοκαίρι. Δεν έχω μιλήσει ούτε με τους ανθρώπους της Παρτιζάν, που με θεωρούν σημείο αναφοράς και θα έχουν το ν πρώτο λόγο. Είμαι κι εγώ ευχαριστημένος είναι και αυτοί, οπότε θα πρέπει να μιλήσω με αυτούς αρχικά και μετά με τους υπόλοιπους. Σίγουρα όμως ρόλο θα παίξουν και οι εμφανίσεις στο φάιναλ φορ. Εκεί κρίνονται πολλά. Ανάλογα με την επιτυχία της ομάδας , τις εμφανίσεις που κάνεις είναι σημαντικό για τη συνέχεια»

 

Δεν μου απάντησες όμως για την Ελλάδα; «Δεν αποκλείω τίποτα. Η κατάσταση στην Ελλάδα ολοένα και χειροτερεύει. Εκείνο που αναζητώ στη μεταγραφή είναι υγιές σωματείο. Τώρα στα 35μου δεν έχωνα αποδείξω τίποτα και σε κανένα. Κι εδώ υπάρχουν οικονομικά προβλήματα, αλλά εδώ σέβονται το άθλημα ούτε απεργίες, ούτε δεν κατεβαίνουμε να αγωνιστούμε και αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Άλλη νοοτροπία».

 

Δηλαδή έρχεται δίκαια η επόμενη ερώτηση αν διακρίνεις διαφορές στο σερβικό, από το ελληνικό πόλο; «Τεράστιες. Αλλά η Σερβία για μένα και καλύτερα να αναφερθώ στην πρώην Γιουγκοσλαβία είναι η «Μέκκα» του πόλο. Πιστεύω ότι το πόλο γεννήθηκε εδώ. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο που τόσο η Εθνική τους ομάδα όσο και οι σύλλογοι πρωταγωνιστούν στις μεγάλες διοργανώσεις. Είπα εθνική, αν και θα έπρεπε να πω εθνικές καθώς πρωταγωνιστούν Σερβία, Μαυροβούνιο και Κροατία στο διεθνές στερέωμα. Αυτό δείχνει τρομερή δύναμη κα υπόβαθρο, βγαίνουν απίστευτες φουρνιές νεαρών παικτών και θα πρωταγωνιστούν για 10-15 χρόνια ακόμη».

 

Τον τελευταίο καιρό πολλές ελληνικές ομάδες έχουν βρεθεί σε αδιέξοδο. Βλέπεις φως στο τούνελ ; «Αυτό ήθελα να πω. Ότι είναι κρίμα γιατί βλέπω ότι και στην Ελλάδα σε αυτές τις ηλικίες είμαστε κοντά. Υπάρχει δηλαδή υπόβαθρο και είναι αμαρτία να χαθεί αυτή η φουρνιά. Θα είναι καταστροφή για μας να μην προκριθούμε στους Ολυμπιακούς του 2012. Θα είναι η αντίστροφη μέτρηση για το άθλημά μας. Παρηγοριά αποτελούν οι επιτυχίες των γυναικείων ομάδων ,τόσο της Βουλιαγμένης όσο και του Ολυμπιακού , με συνεχείς κατακτήσεις και παρουσίες στις κορυφαίες διοργανώσεις. Πολλά μπράβο αξίζουν και στον Πανιώνιο για την παρουσία του στον τελικό του LEN, αν και είναι δύσκολο να κατακτήσει το τρόπαιο, όχι γιατί είναι χειρότερη ομάδα, αλλά γιατί οι Ιταλοί έχουν απλώσει παντού τα δίχτυα τους και το βλέπω όταν αγωνιζόμαστε και εμείς».

 

Ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν στο μέλλον για να βγει από το τέλμα; «Η οικονομική κρίση είναι παγκόσμια και χτύπησε κα τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Είναι δυστύχημα για το πόλο γιατί είναι ένα άθλημα, που δεν ανταμείβεται όσο του αξίζει. Αν οδηγηθούμε όπως κάναμε ως τώρα στον επαγγελματικό αθλητισμό θα είναι λάθος, Αυτό κάναμε και φθάσαμε εδώ. Είχαμε ερασιτεχνικά σωματεία με επαγγελματικές απαιτήσεις και αυτό το πληρώσαμε. Πρέπει και η Ομοσπονδία να κάνει κινήσεις στήριξης προς την Πολιτεία, ώστε να εξασφαλιστούν οι επιχορηγήσεις που θα δίνονται στα σωματεία και θα διαχειρίζονται από αυτά, ανάλογα με τις υποχρεώσεις τους. Πρέπει να γυρίσουμε στον ερασιτεχνικό αθλητισμό με την πραγματική του έννοια. Οι επιτυχίες επίσης είναι ο παράγοντας ,που θα φέρει λύσεις. Γι’ αυτό είπα ότι πιθανώς αποκλεισμός από τους Ολυμπιακούς θα είναι καταστροφή. Στην Εθνική ομάδα υπάρχουν παίκτες που δεν έχουν γευθεί τις επιτυχίες της γενιάς μου και δεν έχουν το ειδικό βάρος, για να σηκώσουν την ομάδα στους ώμους τους. Έχω θέσει τον εαυτό μου στη διάθεση του Ομοσπονδιακού προπονητή, αλλά ακόμη δεν έχει γίνει κάποια κίνηση»

 

Μου ακούγεται ως παράπονο; «Δεν έχω να αποδείξω τίποτα και σε κανένα. Αν είναι να βοηθήσω και εγώ την εθνική να επιστρέψει στις επιτυχίες τότε θέτω τον εαυτό μου και τις εμπειρίες μου στη διάθεση του Ντράγκαν Άντριτς, αλλά αν δεν γίνει δεν πειράζει».

Και για να κλείσουμε. Μετά τη Σερβία, αν σου ερχόταν πρόταση από την Ουγγαρία ή την Ιταλία, ποια σχολή θα προτιμούσες; «Καταρχήν πιστεύω ότι οι Ιταλοί δεν έχουν σχολή γ’ αυτό και στο πρωτάθλημα τους αγωνίζονται 2-3 και 4 ξένοι. Πασχίζουν να δημιουργήσουν δική τους σχολή και αυτό είναι όλο. Οι Ούγγροι βρίσκονται σε πτωτική πορεία, ως εθνική και δεν είναι το φόβητρο των προηγούμενων ετών, που σάρωνε τους τίτλους, αν και έχουν μαζέψει και πάλι τα μεγάλα ονόματα στο ουγγρικό πρωτάθλημα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο άλλο όνειρο. Καλύτερα να πω κάτι άλλο στην περιπέτεια, που θέλω να ζήσω. Στα 35 μου έχω δουλέψει με σπουδαίους προπονητές, έχω γευθεί επιτυχίες. Πιστεύω για πρώτη φορά μπορώ να πω ότι έχω ολοκληρωθεί ως παίκτης. Τα έχω δει όλα. Αγωνίζομαι πλέον με την εμπειρία μου».

ΠΗΓΗ:onsports