Καλημέρα σε όλους σας!
Σας ευχαριστώ για την υποδοχή που επιφυλάξατε στο blog μου. Το θέμα που θέλω να θίξω σήμερα, έχει να κάνει με τα προβλήματα που βλέπω να υπάρχουν
στους χώρους όπου περνάω το σημαντικότερο μέρος της ημέρας μου, δηλαδή στα κολυμβητήρια και γενικότερα στους αθλητικούς χώρους στη Θεσσαλονίκη.
Το άσχημο κλίμα είχε ξεκινήσει από πέρσι. Είδαμε αθλητικές εγκαταστάσεις να παραμελούνται και πισίνες που είναι απαραίτητες για την καθημερινή προπόνηση των αθλητών να κλείνουν. Λόγω έλλειψης χρημάτων για να πληρωθεί το φυσικό, το κολυμβητήριο όπου προπονούμαι έμεινε κλειστό για τρεις εβδομάδες, αλλά στην πραγματικότητα η ταλαιπωρία κράτησε πάνω από ένα μήνα για μας, επειδή χρειάστηκε άλλη μία εβδομάδα για να ζεσταθεί το νερό, καθώς και για να λειτουργήσουν ξανά τα μηχανήματα ανακύκλωσης. Ήταν μία κατάσταση απαράδεκτη, που ελπίζω να μην ξανασυναντήσω ποτέ.
Ακόμα και τώρα, όμως, βλέπουμε τα πράγματα να υπολειτουργούν. Κατανοώ τα εμπόδια που δημιουργεί η οικονομική κρίση, αλλά πρέπει να κοιτάξουμε την κατάσταση με λίγο μεγαλύτερη σοβαρότητα και σχέδιο. Δεν χρειάζονται περισσότερα λεφτά, αλλά περισσότερη προσοχή και λεπτομερής σχεδιασμός.
Είμαστε μια χώρα που έχει ικανούς αθλητές και είναι λάθος να μην τους παρέχονται σωστές συνθήκες προετοιμασίας, όταν αυτό ουσιαστικά δεν στοιχίζει πολλά. Από την στιγμή που υπάρχουν οι κατάλληλοι αθλητικοί χώροι, δεν είναι σωστό να μένουν αναξιοποίητοι, γιατί έτσι πηγαίνουν χαμένες και όλες οι προσπάθειες και τα όνειρα των αθλητών.
Ακόμα χειρότερο είναι αυτό που πάει να γίνει τώρα, σε μια προολυμπιακή χρονιά, που υποτίθεται ότι έπρεπε να δοθεί η μεγαλύτερη προσοχή και να μην γίνεται τίποτε στην τύχη. Ήδη στο Εθνικό Κολυμβητήριο, μία 50άρα πισίνα δεν λειτουργεί, παρότι η διοίκηση του κολυμβητηρίου κάνει ό,τι μπορεί για να την ξανανοίξει.
Και μέσα σ’ όλα αυτά, η Πολιτεία πάει τώρα να ενώσει διοικητικά όλα τα κρατικά γυμναστήρια και κολυμβητήρια της Θεσσαλονίκης σε έναν ενιαίο φορέα, με αφορμή την εξοικονόμηση χρημάτων, αλλά χωρίς να έχει γίνει καμία μελέτη για το πώς θα λειτουργήσει ο νέος αυτός αθλητικός οργανισμός.
Με την προχειρότητα που βλέπω, πολύ φοβάμαι ότι θα πρόκειται για μια εξέλιξη δυσάρεστη για τους αθλητικούς χώρους της Θεσσαλονίκης και ειδικότερα για τα κολυμβητήρια. Το μέλλον μοιάζει αβέβαιο και δυσκολεύομαι πολύ να βρω λόγους για να σκέφτομαι αισιόδοξα.
Μακάρι να μην υπάρξουν νέα προβλήματα, σαν τα περσινά ή χειρότερα, αλλά από το να εκφράζουμε ευχές μέχρι το να αλλάξει πραγματικά η κατάσταση, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και τις αποφάσεις τις παίρνει το κράτος. Ελπίζω να μην αποφασίσει να κάνει κακό στον αθλητισμό.
Θα περιμένω τα δικά σας σχόλια και απόψεις για το θέμα που έθιξα, ή για ό,τι άλλο σας ενδιαφέρει. Να είστε όλοι καλά.
ΠΗΓΗ: http://pressaris.gr/aris-grigoriadis/472
Σας ευχαριστώ για την υποδοχή που επιφυλάξατε στο blog μου. Το θέμα που θέλω να θίξω σήμερα, έχει να κάνει με τα προβλήματα που βλέπω να υπάρχουν
στους χώρους όπου περνάω το σημαντικότερο μέρος της ημέρας μου, δηλαδή στα κολυμβητήρια και γενικότερα στους αθλητικούς χώρους στη Θεσσαλονίκη.
Το άσχημο κλίμα είχε ξεκινήσει από πέρσι. Είδαμε αθλητικές εγκαταστάσεις να παραμελούνται και πισίνες που είναι απαραίτητες για την καθημερινή προπόνηση των αθλητών να κλείνουν. Λόγω έλλειψης χρημάτων για να πληρωθεί το φυσικό, το κολυμβητήριο όπου προπονούμαι έμεινε κλειστό για τρεις εβδομάδες, αλλά στην πραγματικότητα η ταλαιπωρία κράτησε πάνω από ένα μήνα για μας, επειδή χρειάστηκε άλλη μία εβδομάδα για να ζεσταθεί το νερό, καθώς και για να λειτουργήσουν ξανά τα μηχανήματα ανακύκλωσης. Ήταν μία κατάσταση απαράδεκτη, που ελπίζω να μην ξανασυναντήσω ποτέ.
Ακόμα και τώρα, όμως, βλέπουμε τα πράγματα να υπολειτουργούν. Κατανοώ τα εμπόδια που δημιουργεί η οικονομική κρίση, αλλά πρέπει να κοιτάξουμε την κατάσταση με λίγο μεγαλύτερη σοβαρότητα και σχέδιο. Δεν χρειάζονται περισσότερα λεφτά, αλλά περισσότερη προσοχή και λεπτομερής σχεδιασμός.
Είμαστε μια χώρα που έχει ικανούς αθλητές και είναι λάθος να μην τους παρέχονται σωστές συνθήκες προετοιμασίας, όταν αυτό ουσιαστικά δεν στοιχίζει πολλά. Από την στιγμή που υπάρχουν οι κατάλληλοι αθλητικοί χώροι, δεν είναι σωστό να μένουν αναξιοποίητοι, γιατί έτσι πηγαίνουν χαμένες και όλες οι προσπάθειες και τα όνειρα των αθλητών.
Ακόμα χειρότερο είναι αυτό που πάει να γίνει τώρα, σε μια προολυμπιακή χρονιά, που υποτίθεται ότι έπρεπε να δοθεί η μεγαλύτερη προσοχή και να μην γίνεται τίποτε στην τύχη. Ήδη στο Εθνικό Κολυμβητήριο, μία 50άρα πισίνα δεν λειτουργεί, παρότι η διοίκηση του κολυμβητηρίου κάνει ό,τι μπορεί για να την ξανανοίξει.
Και μέσα σ’ όλα αυτά, η Πολιτεία πάει τώρα να ενώσει διοικητικά όλα τα κρατικά γυμναστήρια και κολυμβητήρια της Θεσσαλονίκης σε έναν ενιαίο φορέα, με αφορμή την εξοικονόμηση χρημάτων, αλλά χωρίς να έχει γίνει καμία μελέτη για το πώς θα λειτουργήσει ο νέος αυτός αθλητικός οργανισμός.
Με την προχειρότητα που βλέπω, πολύ φοβάμαι ότι θα πρόκειται για μια εξέλιξη δυσάρεστη για τους αθλητικούς χώρους της Θεσσαλονίκης και ειδικότερα για τα κολυμβητήρια. Το μέλλον μοιάζει αβέβαιο και δυσκολεύομαι πολύ να βρω λόγους για να σκέφτομαι αισιόδοξα.
Μακάρι να μην υπάρξουν νέα προβλήματα, σαν τα περσινά ή χειρότερα, αλλά από το να εκφράζουμε ευχές μέχρι το να αλλάξει πραγματικά η κατάσταση, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και τις αποφάσεις τις παίρνει το κράτος. Ελπίζω να μην αποφασίσει να κάνει κακό στον αθλητισμό.
Θα περιμένω τα δικά σας σχόλια και απόψεις για το θέμα που έθιξα, ή για ό,τι άλλο σας ενδιαφέρει. Να είστε όλοι καλά.
ΠΗΓΗ: http://pressaris.gr/aris-grigoriadis/472
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου